|
Deze maand is de gekozen microfoon een bescheiden dynamisch type, uit de late jaren zestig en de zeventiger jaren, geproduceerd door de (West-) Duitse firma Sennheiser. Hij was bedoeld voor gebruik met bandrecorders en later ook voor casette recorders. Het was de opvolger van het type MD 403, dat sinds het midden van de jaren vijftig in productie was geweest en een art-deco design had. Het nieuwe model kreeg een 'no nonsense' uiterlijk en kan gemakkelijk overal worden geplaatst, vanwege de vlakke basis, maar kan ook op een microfoonstandaard worden geschroefd, via een schroefdraad aan de onderkant.
De geluidskwaliteit van deze mic is gewoon uitstekend, dat komt niet als een verrassing, omdat het werd uitgerust met dezelfde capsule als de MD 403. Deze capsule kan ook worden gevonden in het legendarische model MD 409, en de stereo MDS 1 (en vrijwel hetzelfde in de MD 408).
Vandaag worden deze microfoons beschouwd als misschien wel de beste ooit, om het geluid van elektrische gitaren op te nemen. Omdat Sennheiser deze modellen niet langer produceert, vanwege hun hoge productiekosten, worden ze door velen gezocht. Dit komt tot uiting in de prijs, en dus ze worden aangeboden voor bedragen tot $ 200 (of zelfs $ 600 voor de originele MD 409, die ook werd gebruikt als zangmicrofoon door Pink Floyd en andere performers).
De MD-407s werden vaak voorzien van een extra (interne) transformator, voor de hoge ingangsimpedantie van bandrecorders (deze typen zijn gemarkeerd als MD 407 HN), die kunnen worden omzeild om het element rechtstreeks op een opnamebron aan te sluiten.
Sennheiser heeft ze ook voor andere bedrijven gemaakt, die hen van hun eigen naam voorzagen: Dual, Fischer of Luxor. Soms zijn de prijzen daarvan aanzienlijk lager dan die met het Sennheiser logo, dus is het kan de moeite waard zijn om daar naar uit te kijken. |
|
English
NL